TOMASZ BAZAN / ROMUALD KRĘŻEL,,IDIOTA albo TRANS”reżyseria, choreografia, koncept:TOMASZ BAZANmuzyka:STEVEN REICHwykonanie:TOMASZ BAZANROMUALD KRĘŻELkonsultacje artystyczne:Richard Dennis, Tania Androwska, Janusz Opryński Spektakl jest częścią projektu o roboczej nazwie ,,DOSTOJEWSKI” pod kierunkiem artystycznym Janusza Opryńskiego Wrocławska Premiera - 20.02.2010
Godz: 19.00
Miejsce: Centrum Sztuki Impart
ul.Mazowiecka 17
Z ruchem ciał precyzyjnie skoordynowano efekty wizualne i dźwiękowe. Multiplikacje projekcji, zmiany oświetlenia, a także modulowana muzyka towarzyszą sekwencjom gestów, wywołując wrażenie nieustannych wzajemnych interakcji. Wydaje się, że w przestrzeni scenicznej krąży specyficzny rodzaj energii, zespalającej w całość wszystkie elementy widowiska. Jest to energia tajemnicza i nadludzka, która czyni ze spektaklu Bazana studium transu.
Kamila Dworniczak
Sztuka ,,Idiota albo trans” w wykonaniu Tomasza Bazana oraz Romualda Krężla, ośmielę się stwierdzić, miała właściwości halucynogenne, tudzież hipnotyzujące. Słowo połączone z ruchem a wypowiadane przez ciało, umożliwiało teleportację w stan, w którym przestajemy odczuwać działanie własnej świadomości. To właśnie ciało staje się swojego rodzaju językiem, którym porozumiewają się aktorzy-tancerze będący w transie.
Cała akcja rozgrywa się na planie prostokąta, który jest jakby planszą dla poruszających się ciał. Aktorzy wędrują po wyznaczonych, acz niewidzialnych ścieżkach, które tworzą trasę na kształt labiryntu. Poruszają się w sposób określony, sprawiający wrażenie zaprogramowanego.
To, co odnajduje najsilniejszy wydźwięk w prezentacji, to przede wszystkim rytm, w jaki wprowadzone są ciała. Tutaj należą się duże brawa dla Panów z Teatru Maat Projekt za koordynację i stworzenie bardzo dobrze zharmonizowanego duetu. Kroki jednego aktora są mocno zsynchronizowane z chodem drugiego. Podobnie jest z innymi czynnościami, takimi jak klaskanie w dłonie, przewracanie drewnianych krzeseł, czy chociażby upadanie z silnym uderzeniem o podłogę.
Spektakl nie tylko doskonale oddaje specyfikę transu, ale przez wspomniany wcześniej rytm, przez towarzyszące mu dźwięki, słowa, przez kolor ograniczony głównie do zestawienia czerni z bielą, wreszcie – przez formy przekształceń ciał – w ten trans momentami rzeczywiście wpędza.
Justyna Sołtys
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz