Wibracje Taneczne - 30.03.2011 – Centrum Sztuki Impart

Wibracje Taneczne - 30.03.2011 – Centrum Sztuki Impart

,,Indukcje”

Reżyseria, choreografia: Tomasz Bazan

Obsada: Tomasz Bazan, Jacek Poniedziałek

Koncepcja przestrzeni: Tomasz Bazan i Martin Shwitsh

Muzyka: Tomasz Krezymon

Konsultacje choreograficzne: Honzu Takamoru, Tania Androwska, Martin Shwitsh
Grafika: Patrycja Płanik

Zrealizowano ze środków: Fundacja Ciało/Umysł, Kunst Gillian Gallery Berlin, Teatr Maat Projekt, Vincenta Gianni. Prapremiera: Festiwal Ciało Umysł 29.09.2010, Warszawa.

Najnowszy spektakl Tomasza Bazana, który powstał we współpracy z aktorem Nowego Teatru Krzysztofa Warlikowskiego - Jackiem Poniedziałkiem, to obraz dwoistości ludzkiej natury.

W jednym dniu zmienia się wszystko - następuje przeorganizowanie porządków i przebiegunowanie życia. Podczas jednego popołudnia wszystko zatrzymuje się, pęka i ustala się nowy bieg rzeczy. Spotkanie staje się rozstaniem, a rozstanie spotkaniem.

Indukcje - Tomasz Bazan

foto : K.Chmura - Cegiełkowska

foto: S.Kondratowicz

Spektakl Indukcje - 30.03.2011 - Centrum Sztuki Impart

Wibracje Taneczne - 30.03.2011 – Centrum Sztuki Impart

spektakl ,,Indukcje”

CENTRUM SZTUKI IMPART
50-412 Wrocław,
ul. Mazowiecka 17
Polska

Data : 30.03.2011

Godz: 19.00

Miejsce: Sala Teatralna w Centrum Sztuki Impart

Rezerwacja biletów: 713419432, 713446966

TOMASZ BAZAN - tancerz, reżyser i choreograf; pracownik artystyczny Centrum Kultury w Lublinie – dyrektor założonego przez siebie Teatru Maat Projekt; twórca i dyrektor artystyczny międzynarodowego festiwalu tańca i ruchu MAAT FESTIVAL. Ukończył wydział Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej o specjalizacji krytyka i animacja dzieł sztuk plastycznych. Szeroko pojmowanego tańca uczył się u wielu znakomitych tancerzy i mistrzów sztuk walki. Od roku 2004 prowadzi swój własny, niezależny Teatr Maat Projekt realizujący swój własny program treningu fizycznego i poszukiwań kulturowych. Współpracował z wybitnymi teatrami, tancerzami, choreografami i reżyserami w Polsce i za granicami kraju. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011)

JACEK PONIEDZIAŁEK - absolwent PWST w Krakowie, w latach 1992-97 występował w Starym Teatrze w Krakowie. Od 1999 aktor Teatru Rozmaitości w Warszawie, gdzie zagrał m.in. w „Hamlecie" (reż. Krzysztof Warlikowski), „Beztlenowcach” (reż. Ingmar Villqist), „Oczyszczonych” (reż. Krzysztof Warlikowski), „Makbeth” (reż. Grzegorz Jarzyna). Od 2008 roku jest członkiem zespołu Nowego Teatru Krzysztofa Warlikowskiego w Warszawie.

Gościnnie występuje także w innych teatrach (m.in. Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Studio w Warszawie). W kinie debiutował filmem „Moja Angelika" (1999), grał również w serialach „Marzenia do spełnienia" i „M jak miłość” oraz w filmach „Przemiany" (2003) i „Trzeci" (2005).

W 1993 roku otrzymał wyróżnienie za rolę Pedra Velsqueza w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" w Starym Teatrze w Krakowie na XVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. W plebiscycie Trendy ELLE (2005) otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora.

spektakl Indukcje

O spektaklu:

Podczas krótkich monologów, wypowiedzi, zarówno wygłaszanych przez Jacka Poniedziałka bezpośrednio, jak również emitowanych jako nagranie na ustawionym z tyłu sceny ekranie, Tomasz Bazan wykonuje swój energiczny taniec. Ukazuje przy tym możliwości ludzkiego ciała, wszystkich jego części, najmniejsze fragmenty są w ciągłym ruchu, nie wypadają z rytmu tańca. Ciekawe połączenie, w którym ruch okazuje się być komentarzem do słowa.

Słowa równoważą ruch. Stabilizacja nadchodzi jednak dopiero po chwilach prawdziwego zmęczenia, po chwilach walki, jaką stoczył sam ze sobą człowiek. Rozdwojenie umysłu i ciała, ciała i słowa, słowa i myśli, myśli i czynów. To spektakl o podwójności osobowości i próbie połączenia, dookreślenia siebie i ostatecznego zjednoczenia ze sobą samym. Najważniejsze, że w konsekwencji dochodzi do symbolicznego połączenia. Zmęczone ciało staje obok swego "umysłu".

Monika Szczepan ,, O rozdwojeniu”

Trudno jest uchwycić w słowach ‘Indukcje’ tak, jak jest trudno uchwycić w formie pisanej współczesny, eksperymentalny teatr tańca. Można z całą pewnością powiedzieć o tym spektaklu, iż jest to dzieło niezwykle skonstruowane: precyzyjnie i czysto, z mistrzowsko ustawioną dramaturgią, która przejawia się na wszystkich polach tego widowiska: perfekcyjnego warsztatowo tańca Bazana, znakomitej grze dramatycznej Jacka Poniedziałka, światła, muzyki i sfery wizualnej kreowanej przez Monikę Kotecką za pomocą kamery live. Pewna nieokreśloność i tajemnica, pewna doza improwizacji jaką posługuje się Bazan, Poniedziałek i Kotecka sprawia, że ‘Indukcje’ nie zamykają nas w jednej wartości nadrzędnej interpretacji ale pozostawiają nam ogromne pole do własnej oceny – co sytuuje ten spektakl w pewnym sensie na polu sztuki performance. ‘Indukcje’ są w pewnym sensie poniekąd opowieścią o samotności, utracie i śmierci – zdecydowanie i wyraźnie podejmują dyskurs utarty i końca - w ‘Indukcjach’ Poniedziałek i Bazan sprawiają, że dotyka nas zjawisko katharsis – (...) wobec czego jednostronna ocena i interpretacja wydaje się ułomna.

Brian Raczyński ,, Rzecz o rozedrganiu”