Informacje o artystach:

TOMASZ BAZAN - twórca, założyciel i reżyser Teatru Maat Projekt; pracownik artystyczny Centrum Kultury w Lublinie – dyrektor Teatru Maat Projekt; Twórca i dyrektor artystyczny Międzynarodowego MAAT FESTIVAL. Ukończył wydział Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej o specjalizacji krytyka i animacja dzieł sztuk plastycznych. Tancerz, choreograf. Przez rok uczeń francuskiego malarza i scenografa Jeana Marco. Współpracował z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice, Stowarzyszeniem Teatralnym Chorea, Inernational Theatre Art Of Now, Compagne le Sablier,Les Kurbas Theatre. Szeroko pojmowanego tańca uczył się u wielu znakomitych tancerzy i mistrzów sztuk walki. Od lat zgłębia style wschodnich sztuk walki, specjalizuje się w stylu Lang. Rezydent Art Stations Kulczyk Foundation (2008). Od roku 2004 prowadzi swój własny, niezależny Teatr Maat Projekt realizujący swój własny program treningu fizycznego i poszukiwań kulturowych (z siedzibą w Centrum Kultury w Lublinie). Laureat nagrody Prezydenta Miasta Lublina za całokształt pracy artystycznej, Nagrody kultury w dziedzinie teatr 'Żuraw 2009', TVP, konkursu Baltic Movement Contest.

ROMUALD KRĘŻEL – absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, związany z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi za dyrektury Zbigniewa Brzozy, gdzie grał w spektaklach: „Słońce w kuchni” na podstawie opowiadania Iwaszkiewicza w reżyserii Marcina Brzozowskiego oraz „Choroba młodości” w reżyserii Ireneusza Janiszewskiego. Twórca niezależny, niezwiązany z żadną instytucją teatralną i poszukujący. Współzałożyciel Republiki Warszawa – Stowarzyszenia Twórców Niezależnych, współpracuje z 1500m² do wynajęcia na warszawskim Solcu, z Teatrem Maat i Centrum Kultury w Lublinie oraz Teatrem Szwalnia w Łodzi założonym przez Marcina Brzozowskiego. Bada współczesne aktorstwo w kontekście zmieniających się warunków teatralnych poprzez warsztaty Techniki Improwizacji Stephena Booka.

Teatr Maat Projekt -

Od kilku lat (2004) w Lublinie działa też inna interesująca grupa, która tworzy projekty na pograniczu teatru i tańca – to Teatr Maat Projekt pod kierownictwem Tomasza Bazana, kulturoznawcy i animatora kultury. Bazan współpracował między innymi z OPT "Gardzienice", Stowarzyszeniem Teatralnym „Chorea”, był uczniem francuskiego malarza i scenografa, Jeana Marco, a także wielu polskich i zagranicznych tancerzy oraz choreografów. Od lat trenuje wschodnie sztuki walki. Jest laureatem kilku nagród – wyróżnienia Doliny Kreatywnej w dziedzinie teatru (2007) oraz prezydenta Miasta Lublina za całokształt pracy artystycznej – a ponadto zwycięzcą trzeciego Solo Projektu, jedynego w Polsce programu rezydencyjnego dla młodych choreografów (poznański Stary Browar, 2008), dzięki któremu przygotował solowę etiudę Lang. Ściśle współpracuje z Teatrem Ciała Limen Sylwii Hanff.

Działania Maat i Bazana wymykają się definicjom tradycyjnych dziedzin sztuki, sytuując raczej na ich przecięciu, tam, gdzie dochodzi do zaskakujących spotkań, rozsadzających ramy gatunków scenicznych czy performatywnych. W pracy zespołu ogromną rolę odgrywa intensywny trening psychofizyczny. Dlatego wielkie znaczenie przypisuje się ruchowi, gestom i plastyczności ciała. Równie ważna jest strona wizualna, przejawiająca się w intrygującej (często onirycznej) scenografii, kostiumach i grze światła. Sam trening i działania sceniczne wyróżniają się synkretyzmem, czerpiąc z wielu źródeł, lecz wzbogacając je własnymi pomysłami i twórczymi przekształceniami. Najsilniejszą inspiracją w pracy zespołu jest jednak taniec buto oraz taniec intuitywny, a także szerzej pojęta estetyka japońskiej kultury i sztuki.

Grupa swoje spektakle pokazywała na wielu festiwalach i imprezach kulturalnych w Lublinie, między innymi Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Konfrontacje”, Studenckim Ogólnopolskim Festiwalu Teatralnym „Kontestacje” oraz Forum Tańca Współczesnego. Odnoszę wrażenie, że zespół ten staje się powoli jedną z najciekawszych polskich grup w obrębie poszukiwań teatralno-ruchowych, zaś jego „inność”, sięganie po rzadką technikę (buto) jawi się jako dodatkowy i intrygujący wyróżnik.